Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Τελικά τι γλώσσα μιλούσε ο Φίλιππος; Για γέλια ή για κλάματα;

Πρόσφατα στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, έγιναν τα αποκαλυπτήρια δύο μεγάλων χάλκινων λιονταριών, που σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ κόστισαν 2.300.000 ευρώ.
Στα τοιχώματα των βάθρων των δύο αγαλμάτων, τοποθετήθηκαν χάλκινες ανάγλυφες παραστάσεις, από τους ήρωες της λεγόμενης «μακεδονικής» ιστορίας. Ανάμεσά τους και ο Μέγας Αλέξανδρος και ο πατέρας του Φίλιππος η οποίοι παρουσιάζονται να κάθονται αντικριστά, υπό το φως του ήλιου της Βεργίνας.
Ο Φίλιππος,  κρατάει στα χέρια του μια επιγραφή στην οποία αναγράφεται η ρήση : «Η δημοκρατία είναι το θεμέλιο της ελευθερίας» αν και ο ίδιος ήταν απόλυτος μονάρχης.
Η συγκεκριμένη ρήση όπως είναι γραμμένη, προκάλεσε σύγχυση στους Σκοπιανούς, αφού περιλαμβάνει εκτός από σκοπιανά γράμματα (κυριλλικά), λατινικά και ελληνικά! Συγκεκριμένα αναγράφεται «ΔЕМОКРАТИΥАТА Е ОϹНОVА ИА ВΛОВОΔАТА» (αντί : «демократијата е основа на слободата»).
«Το παράξενο είναι ότι μέρος της επιγραφής είναι γραμμένο στα κυριλλικό και ένα άλλο μέρος στο λατινικό και στα ελληνικό αλφάβητο. Για παράδειγμα το γράμμα «д» είναι γραμμένο με το ελληνικό «Δ» (…)
Στην ερώτηση γιατί τα γράμματα είναι έτσι, από τη γραμματεία του δημάρχου Θεοντόροβιτς, είπαν ότι θα απαντήσουν αύριο» ανέφερε ως σχόλιο ρεπορτάζ που μετέδωσε ο τηλεοπτικός σταθμός ALPHATV, συνεχίζοντας : «Εξηγήσεις δεν πήραμε ούτε από τον καλλιτέχνη Κωνσταντίνο Γιάννεφ, ο οποίος δούλεψε αυτό το τμήμα του έργου, για τη σημασία των χρησιμοποιουμένων γραμμάτων» καταλήγει το ρεπορτάζ.

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Μουσικοχορευτική παράδοση της Μακεδονίας

Η Μακεδονία είναι η πιο πλούσια περιοχή της Ελλάδας σε χορούς τραγούδια και λαϊκά δρώμενα. O πλούτος αυτός της μουσικοχορευτικής παράδοσης οφείλεται στην κεντρική γεωπολιτική θέση που κατέχει η Μακεδονία στα Βαλκάνια, ως ένα σημαντικό σταυροδρόμι των πολισμών, αλλά και στην μακρόχρονη ιστορική της εξέλιξη.

Από την αρχαιότητα, ακόμη, η Διονυσιακή λατρεία περιείχε χορούς, τραγούδια και διθυράμβους, με πολλές μουσικές μορφές, αλλά και οι γιορτές του Πάνα παριστάνονταν με χορούς και μουσική ενώ είναι γνωστοί και οι αυλωδικοί και κιθαρωδικοί μουσικοί αγώνες της εποχής εκείνης. Επίσης, υπάρχουν πολλά είδη μακεδονικών χορών που προέρχονται από την αρχαιότητα (όπως είναι ο Βαρύς χορός της Αλεξάνδρειας, ο Γαμπριάτικος της Ημαθίας και της Γουμένισσας, ο χορός Μακρυνίτσα της Νάουσας κ.ά.) καθώς και ορισμένα έθιμα που, επίσης, έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα (όπως είναι το έθιμο της Τζαμάλας στο Φλάμπουρο Σερρών κ.α.). Οι χοροί αυτοί έχουν μια βαρύτητα και δωρική αυστηρότητα και διακρίνονται για την χορογραφική λιτότητά τους.
Κυρίως, όμως, ο πολιτισμικός πλούτος της Μακεδονίας οφείλεται στην ποικίλη κοινωνική της σύνθεση με κατοίκους που έχουν την καταγωγή τους από διάφορες περιοχές του Ελληνισμού, με ιδιαίτερα, δικά τους, πολιτιστικά και χορευτικά χαρακτηριστικά, όπως είναι οι ντόπιοι (Ελληνόφωνοι και δίγλωσσοι), οι Πόντιοι, οι Μικρασιάτες, οι Ανατολικορωμυλιώτες, οι Σαρακατσαναίοι αλλά και οι Βλάχοι, οι Ρομά κ.ά.. Όλοι αυτοί οι κάτοικοι καλλιεργούν τις δικές τους παραδόσεις, οι οποίες συνθέτουν το λαϊκό Πολιτισμό της Μακεδονίας και αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του ευρύτερου Ελληνικού Πολιτισμού.
Η μεγάλη ποικιλία και πολυμορφία των τραγουδιών. των χορών και των λαϊκών δρωμένων της συνιστά ένα σημαντικό μέρος της πολιτισμικής ταυτό¬τητας της Μακεδονίας και αποτελεί ένα ακόμη ζωντανό δείγμα της από αιώνων ελληνικότητάς της. Άλλωστε, στη μουσι¬κή της παράδοση, μαζί με τους αρχαίους ελληνικούς μουσικούς τρόπους (Δώρειος, Λύδιος και Φρύγιος), ενυπάρχουν και οι αντίστοιχοι βυζαντινοί ήχοι (Πρώτος, Δεύτερος, Τρίτος κ. ά.) καθώς και, σχεδόν, όλοι οι απλοί μουσικοί ρυθμοί (Δίσημος, Τρίσημος, Τετράσημος, Πεντάσημος Εξάσημος, Επτάσημος) και οι πολυσύνθετοι (Οκτάσημος Εννεάσημος, Δεκάσημος, Εντεκάσημος, Δωδεκάσημος, Δεκαπεντάσημος κ.ά.).

Βέβαια, η μουσική της Μακεδονίας έχει διαφορετικό χαρακτήρα από περιοχή σε περιοχή, ως προς το χρωματικό ύφος, το ήθος και την τεχνοτροπία της, ενώ υπάρχουν και αρκετοί χορευτικοί ρυθμοί που είναι ίδιοι αλλά χορεύονται διαφορετικά, κατά τόπους, με πολλές παραλλαγές. Παράλληλα, υπάρχουν ορισμένοι χοροί ή μουσικοί σκοποί που δεν ακολουθούν καμιά ρυθμική αγωγή (μελωδίες και επιτραπέζια τραγούδια). Ιδιαίτερα, αρκετοί χοροί των λαϊκών δρωμένων έχουν ελεύθερη μορφή και δεν ακολουθούν κανένα συγκροτημένο χορογραφικό σχήμα (χορός των καρναβαλιών του Σοχού κ.λπ.)
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της μουσικοχορευτικής παράδοσης της Μακεδονίας, που έχει σημαντική επίδραση στην μουσικολογική μορφή των χορών και των τραγουδιών, είναι οι κομπανίες, οι οποίες όμως διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Το βασικά μουσικά σχήματα είναι αυτά που αποτελούνται από τα Χάλκινα πνευστά όργανα (κλαρίνο, τρομπόνι, κορνέτα, τρομπέτα, εμφώνιο με συνοδευτικά όργανα το νταούλι και το τύμπανο με πιατίνι), που παίζουν στο μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας (κυρίως στην Κεντρική και τη Δυτική Μακεδονία), και τη ζυγιά που αποτελείται από ζουρνάδες ή γκάιντες και κρουστά. Υπάρχουν, όμως, σε ορισμένες περιοχές, όπως είναι η περιοχή της Θεσσαλονίκης, της Χαλκιδικής και της Καβάλας, και κομπανίες, που έχουν ως βασικά όργανα το βιολί και το κλαρίνο, με συνοδευτικά το ούτι, το τουμπερ¬λέκι ή το νταούλι. Αρκετοί σκοποί, τραγούδια και χοροί της Βόρειας Μακεδονίας είναι ίδιοι ή παρόμοιοι με αυτούς των γειτονικών χωρών (FYROΜ, Σερβία, Αλβανία) αλλά αυτό οφείλεται, κυρίως, στον κεντρικό πολιτισμικό ρόλο που διαδραμάτισε η Μακεδονία στη διαμόρφωση της Ιστορίας και του Πολιτισμού των Βαλκανίων. Οι επτάσημοι ρυθμοί και οι αντίστοιχοι κυκλικοί συρτοί χοροί ενσωματώθηκαν στην μουσικοχορευτική τους παράδοση, ενώ, ταυτόχρονα, αποδεικνύουν την πολιτιστική επίδραση των Ελλήνων στους λαούς αυτούς.

Το γεγονός αυτό της πολιτιστικής επίδρασης στους άλλους λαούς, αποτελεί ένα ακόμη ισχυρό επιχείρημα ενάντια σε όσους αμφισβητούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Παρόμοιες επιδράσεις, βέβαια, δέχθηκε και η μουσική παράδοση της Μακεδονίας κατά την μακρόχρονη οθωμανική κυριαρχία, με την καθιέρωση των πνευστών χάλκινων οργάνων στα μουσικά σχήματα ορισμένων περιοχών, όπως προαναφέρεται.
Αυτή η ιδιαίτερη σημασία της μουσικοχορευτικής παράδοσης της Μακεδονίας, αναδεικνύεται και μέσα από το πλούσιο «ρεπερτόριο» χορών και τραγουδιών. Οι χοροί γενικότερα, πέρα από τις φολκλορικές και λαογραφικές διαστάσεις τους, αναδεικνύουν τον πλούτο και τη δυναμική του Ελληνικού Πολιτισμού. Ταυτόχρονα όμως αποκτούν και εθνικές διαστάσεις, λόγω των διεθνών πολιτικών συ-γκυριών και των ανιστόρητων Σκοπιανών διεκδικήσεων.

Κώστας Γ. Σαχινίδης (Περιοδικό "Χοροστάσι" γαι τον πολιτισμό και την παράδοση.)