«ΑΘΩΕΣ» ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΖΟΦΕΡΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ

 

 ή αλλιώς

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ ΦΕΡΟΝΤΕΣ

Ένα παράξενο συμβάν που όπως περιγράφεται στο απόσπασμα που ακολουθεί από το πρόγραμμα "περιήγησης" της Süddosteuropa Gesellschaft (από τις 07 – 15 Σεπτεμβρίου 2013 στην Βορ. Ελλάδα) εμπλέκει τον... Σύλλογο Βλάχων Βέροιας. Τα ερωτηματικά παραμένουν...

Του Δημήτρη Κουτσομητόπουλου
Μόναχο 14.05.2013

Την στιγμή που εμείς, εδώ στα ξένα,  σχεδόν καθολικά σιωπούμε και μετά βίας αναφερόμαστε - διαμαρτυρόμαστε για τα όσα κατά περιόδους μας καταμαρτυρούν  τα γερμανικά ΜΜΕ, και εφαρμόζουν στην χώρα μας η γερμανική κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία 

την στιγμή που ιδιαίτερα εμείς εδώ στην Γερμανία, "συλλογικά ξεχνάμε" τις αιτίες που μας οδήγησαν στην "οδύσσεια" της μετανάστευσης , και δεν λέμε κουβέντα όχι μόνο γι αυτά που συμβαίνουν τώρα, αλλά και τα όσα  επέφερε η γερμανική κατοχή - θηριωδία στην πατρίδα μας, όπως οι καταστροφές, εγκλήματα,  ολοκαυτώματα κλοπές και οφειλές που δεν έχουν ξεπληρώσει και που  είναι διεθνώς καταγεγραμμένα.

Οι εδω συμπολίτες μας, επειδή  "ως γνωστόν" είναι μεθοδικοί!!!!! και λάτρεις των "καταγραφών και μετρήσεων", ιδεολογικά προετοιμασμένοι, από το σπίτι, το σχολειό και το πανεπιστήμιο, για το ¨"ορθόν" και "πρέπων", και  δρώντας πάντα προληπτικά  έχοντας βάθος ιστορικού ορίζοντα, και τέλος ακολουθώντας πάντα τις ίδιες "φωνές" [1], ΑΠΤΟΗΤΟΙ, οργανώνουν "τουριστικά" ταξίδια στην πατρίδα μας με ειδικούς πολιτικούς  στόχους, "επιστημονικά "καλυμμένους.  

Οργανώνουν ειδικά ταξίδια, όπου μαζί με τα φυσικά κάλλη και αρχαιολογικά αξιοθέατα (καλυμμένα απ αυτά), θα επισκεφτούν και θα καταγράψουν εθνικές, γλωσσικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές ιδιομορφίες, μειοψηφίες κλπ. 

Και για του λόγου το αληθές,  εδώ ένα μικρό απόσπασμα απο το "πρόγραμμα' περιήγησης  (ο θεός να μας φυλάει απο τέτοιες επισκέψεις - περιηγήσεις και... επισκέπτες) που διοργανώνεται απο ένα απο τα πιο υπεύθηνα think tank της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής αναφορικά με την βαλκανική πολιτική. Την περίφημη SÜDOSTEUROPA GESELLSCHAFT * (SOG) [2].

Απόσπασμα από το πρόγραμμα "περιήγησης" της „Süddosteuropa Gesellschaft“ απο τις 07 – 15 Σεπτεμβρίου 2013,  στην Βορ. Ελλάδα..

1. Nach der Besichtigung geht es weiter nach Veria,eine Stadt mit einer gemischten Bevölkerungsstruktur. Dort wird es ein Gespräch mit Vertretern der Aromunen geben (SOG). 

2. Im Gebiet um die Prespa-Seen leben viele Slawo-Makedoner. In dem Dorf Agios Germanos bietet sich Gelegenheit, mit slawo-makedonischen Vertretern über die aktuelle Situation dieser Minderheit zu sprechen (SOG).

3. West-Thrakien: Umstrittenes Grenzland : ....Weiterfahrt über Xanthi nach Echinos, unweit der Grenze zu Bulgarien, einem Zentrum der muslimischen Minderheit der Pomaken. Dort werden in einem Gespräch mit Kommunalpolitikern aus West-Thrakien die Probleme dieser multi-religiösen und multi-ethnischen Region thematisiert werden (SOG). Abend in Xanthi, das in der jüngeren Geschichte mehrfach unfreiwillig die Nationalität zwischen Griechenland und Bulgarien wechselte.**

Για την συνέχεια του άρθρου ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

~ Εδώ 

Σημειώσεις:

* Για την „Süddosteuropa Gesellschaft“, περισσότερες πληροφορίες: Εδώ

** Μετάφραση: 

1 Μετά την περιήγηση θα συνεχίσουμε για την Βέροια, μια πόλη με μικτή δομή πληθυσμού. Θα πραγματοποιηθεί μια συζήτηση με τους εκπροσώπους των Αρμάνων (σσ Βλάχων) (SOG). 

2 Στην περιοχή γύρω από τις λίμνες των Πρεσπών ζουν πολλοί  Σλαβομακεδόνες. Στο χωριό Άγιος Γερμανός μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε με τους εκπροσώπους των σλαβομακεδόνων σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της μειονότητας (SOG). 

3 Δυτική Θράκη: Αμφιλεγόμενη συνοριακή περιοχή: .... στην συνέχεια μέσω Ξάνθης στον Εχίνο, κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, είναι το κέντρο της μουσουλμανικής μειονότητας των Πομάκων. Εκεί θα συζητηθούν τα προβλήματα αυτής της πολυθρησκευτικής και πολυεθνικής περιοχής (SOG) σε μια συνέντευξη με τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες από τη Δυτική Θράκη. Το βράδυ θα επισκεφθούμε την Ξάνθη, την  πόλη που παρά την θέληση της άλλαξε την εθνική της ταυτότητα ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία στην πρόσφατη ιστορία.

'Η Φιλόπτωχος Αδερφότης των Ελληνίδων Κυριών Η Εργάνη Αθηνά'.

Συλλογική αναμνηστική φωτογραφία των απόρων κοριτσιών του φιλανθρωπικού σωματείου 'Η Φιλόπτωχος Αδερφότης των Ελληνίδων Κυριών Η Εργάνη Αθηνά'. Στη φωτογραφία διακρίνονται και ορισμένες από τις δασκάλες του τεχνικού σχολείου της αδελφότητας. Η αδελφότητα ιδρύθηκε το 1903 υπό την ονομασία 'Φιλόπτωχος Αδερφότης των Ελληνίδων Κυριών Μοναστηρίου Η Εργάνη Αθηνά'. Αποτελούσε πρακτικό σχολείο-εργαστήριο για τα άπορα κορίτσια. Κάθε χρόνο διδάσκονταν κοπτική, ραπτική, κέντημα, εργόχειρο κ.α. 80 έως 100 κορίτσια. Στα 1909 πρόεδρος έγινε η Θάλεια Λιναρά και γραμματέας η Βασιλική Τάνου.

Βασίλειος Μαλεγκάνος, δάσκαλος

Μετά το 1904 οι Βούλγαροι εξαπέλυσαν έναν άγριο πόλεμο εναντίον των δασκάλων και των Ελλήνων κληρικών. Με την εξόντωσή τους, αλλά και με το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων από τη μια μεριά και με την ίδρυση βουλγαρικών σχολείων και εκκλησιών, στελεχωμένων με δασκάλους και κληρικούς από την άλλη μεριά, σιγά σιγά και με την πάροδο του χρόνου, η Μακεδονία θα άλλαζε εθνολογικά και μ’ αυτόν τον τρόπο θα γινόταν βουλγαρική.

                Στο Κεφαλάρι της Καστοριάς υπηρετούσε στο Δημοτικό Σχολείο ο Βασίλειος Μαλεγκάνος. Είχε γεννηθεί το 1885 στην Καστοριά από καλούς γονείς, το Θωμά και τη Μαρία, οι οποίοι ήταν οικονομικά ευκατάστατοι.

                Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο και μετά πήγε στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων Μελισσοτόπου, για να συνεχίσει τις σπουδές του εκεί, διότι υπήρχε μια Σχολή που κατάρτιζε νέους για δασκάλους.

                Ο μικρός Μαλεγκάνος είχε αγαπήσει το μοναστικό βίο και θέλησε να καρεί μοναχός, αλλά οι γονείς του αντέδρασαν κι έτσι, με τις ευλογίες του τότε Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη, διορίστηκε διδάσκαλος στο Κεφαλάρι.

                Εκεί εργάστηκε δυο χρόνια. Είχε γίνει 20 χρονών κι ήταν μεγάλη η αγάπη του στα γράμματα κι ο ζήλος του να μαθαίνει στα Ελληνόπαιδα του χωριού το Αλφαβητάριο, ώστε, όταν θα τέλειωναν το σχολείο, θ’ αποκτούσαν κάποια στοιχειώδη μόρφωση.

                Οι κάτοικοι του χωριού τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν πολύ.

                Ο παπάς του χωριού είχε μια κόρη που ήθελε να την δώσει για γυναίκα στο νεαρό δάσκαλο, αλλά κι ο Μαλεγκάνος αγάπησε την κόρη του παπά. Κάθε τόσο πήγαινε στο σπίτι της νέας και σχεδόν είχαν αποφασίσει να κάνουν αρραβώνα.

                15 Φεβρουαρίου 1905, ημέρα Δευτέρα, Καθαρά Δευτέρα των Νηστειών· ο Μαλεγκάνος πήγε στ’ αμπέλι τους με τους εργάτες για να σκάψουν και, σαν νύχτωσε, πριν από το ηλιοβασίλεμα, οι εργάτες πήγαν στα σπίτια τους κι ο δάσκαλος στο Κεφαλάρι, για να κανονίσει με τον παπά του χωριού για τον αρραβώνα. Πήγε στο Κεφαλάρι, τον υποδέχτηκαν στενοχωρημένοι σαν τον είδαν. Τον κέρασαν τσίπουρο, δε μίλησε, ξάπλωσε στο κρεβάτι για να ξεκουραστεί από τη βαριά δουλειά στο αμπέλι. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά· είδε κρύα πράγματα, αλλά δε ρώτησε. Την εποχή εκείνη στην περιοχή Κορεστίων δρούσαν οι βοεβόδες Τσακαλάρωφ και Μητροβλάχο με πολυπληθείς συμμορίες κομιτατζήδων.

                Ο Βασίλειος Τσακαλάρος, όπως ήταν το επώνυμό του, ήταν Έλληνας δάσκαλος κι είχε σπουδάσει σε ελληνικά σχολεία, αλλά πουλήθηκε στους Βουλγάρους για καλύτερο μισθό, αφού μετεκπαιδεύτηκε στη Σόφια και οργανώθηκε στο βουλγάρικο κομιτάτο· ήρθε στην Καστοριά, στα Κορέστια, κι έγινε αρχηγός (βοεβόδας) κι άρχισε τον αγώνα του κατά των Ελλήνων, αφού στρατολόγησε πολλούς κομιτατζήδες.

                Μια μέρα ο Τσακαλάρωφ –έτσι έκανε το επίθετό του- αντάμωσε το δάσκαλο Βασίλειο Μαλεγκάνο και του πρότεινε να γίνει Βούλγαρος δάσκαλος, αλλά ο Μαλεγκάνος αρνήθηκε, δίχως να φοβηθεί, τον οπλισμένο Τσακαλάρωφ.

-Σκέψου και περιμένω απάντηση, είπε ο Τσακαλάρωφ, είναι κρίμα να χάσεις τα νιάτα σου, σκέψου καλά.

-Όχι, δε γίνεται αυτό, Βασίλη Τσακαλάρωφ, οι δρόμοι μας είναι διαφορετικοί, εσύ πήρες το δρόμο σου κι εγώ το δικό μου. Γύρισε στο ελληνικό σχολείο, Βασίλη, θα μεσιτέψω στο Μητροπολίτη.

-Μαλεγκάνο, απάντησε ο Τσακαλάρωφ, έτσι που σκέφτεσαι, θα φας το κεφάλι σου. Είναι κρίμα σου λέγω, έλα στο βουλγαρικό, γιατί αλλιώς…

Και σταμάτησε. Χώρισαν και πήρε ο καθένας το δρόμο του.

                Ο Τσακαλάρωφ, αφού μάταια περίμενε τον Μαλεγκάνο, αποφάσισε να τον δολοφονήσει κι έτσι την Καθαρά Δευτέρα, πριν πάει ο Μαλεγκάνος στο σπίτι του μέλλοντα πεθερού του, στο σπίτι του παπά.

-Μη μιλήσεις. Σε λίγο θα έρθει ο Μαλεγκάνος. Αν βγεις και τον υποδεχτείς, θα κάψω το σπίτι σου και θα σας σκοτώσω όλους.

Ο παπάς βρέθηκε σε δύσκολη κατάσταση. Δεν ήξερε τι να κάνει. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ο Τσακαλάρωφ όμως, καλού κακού, έκλεισε στην κάμαρη όλη την οικογένεια, για να μη φύγει κάποιος απ’ αυτούς και ειδοποιήσει το δάσκαλο. Στην άλλη κάμαρη έμεινε με τους συντρόφους του και περίμενε, αφού έκανε σύσταση στον παπά να υποδεχτεί το δάσκαλο μέσα και να τον κεράσουν δίχως να δείχνουν τη στεναχώρια τους.

-Κατάλαβες, παπά;

-Ναι, απάντησε ξερά ο παπάς και σώπασε.

Δύσκολες στιγμές, τι να αποφάσιζε; Να σωθεί ο δάσκαλος ή η οικογένειά του; Δίλημμα τρομερό, ο φόβος κι η αγάπη για την οικογένειά του υπερίσχυσαν κι έτσι περίμεναν το μοιραίο.

Μόλις ξάπλωσε ο δάσκαλος ανύποπτος, ξαφνικά άνοιξε η πόρτα κι όρμησαν οι κομιτατζήδες, τον άρπαξαν και τον οδήγησαν στο Αλώνι, όπου τον έδεσαν στο στύλο που βρίσκεται στο κέντρο.

-Λέγε, Μαλεγκάνο, θα γίνεις Βούλγαρος; Ρώτησε άγρια ο αρχικομιτατζής.

-Όχι, φώναξε με θάρρος ο δάσκαλος, προτιμώ το θάνατο.

Στο άκουσμα της άρνησης οι κομιτατζήδες άρχισαν να τον τρυπούν με τα μαχαίρια τους και τις ξιφολόγχες. Τον χτυπούσαν με τέτοια μανία που οι μαχαιριές πέφτανε βροχή· 99 μαχαιριές μέτρησε ο ιατροδικαστής.

"Ο εκ Καστοριάς της Μακεδονίας Ελληνοδιδάσκαλος Βασίλειος Δ. Μαλιγγάνος. Εδολοφονήθη εις το χωρίον Σέτομα παρά των Βουλγάρων την 14 Φεβρουαρίου 1905, τροθείς δι' 99 λογχών".

                Σαν τον αποτέλειωσαν κι ο Εθνομάρτυρας δάσκαλος παρέδωσε την αγία ψυχή του, οι βάρβαροι τον πήραν και τον πήγαν στ’ αμπέλι του κοντά στον Απόσκεπο, κάτω απ’ το χωριό προς την Καστοριά.

                Ο πατέρας του δασκάλου, σαν πέρασε η ώρα, ανησύχησε κι αφού καβάλησε τ’ άλογό του πήγε στο αμπέλι για να δει τι έγινε ο γιος του. Όταν έφτασε, είδε το γιο του ξαπλωμένο στην είσοδο του αμπελιού, κατέβηκε και, μόλις είδε το γιο του σκοτωμένο, λιποθύμησε. Όταν συνήλθε, έβαλε τις φωνές. Τότε τ’ άλογο τρόμαξε και γύρισε στην Καστοριά.

                Οι δικοί του, σαν το είδαν, ανησύχησαν κι αμέσως με τους γείτονές τους πήγαν στ’ αμπέλι, όπου είδαν με φρίκη τον πατέρα να οδύρεται πάνω στο κατατρυπημένο σώμα του άτυχου γιου του.

                Από εκεί πήραν το νεκρό και τον μετέφεραν στη Μητρόπολη, όπου ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης, σαν είδε το νεκρό ήρωα, αμέσως κάλεσε τον Τούρκο διοικητή.

                Έγιναν ανακρίσεις, νεκροψία και, μετά τις σχετικές διαδικασίες, μέσα σε θρήνους κι οδυρμούς έγινε η ταφή του ήρωα Μαλεγκάνου.

                Ο Γερμανός Καραβαγγέλης δεν κάθησε με σταυρωμένα χέρια. Έγραψε γράμμα στον καπετάν Βάρδα και του έγραφε να ενεργήσει ό,τι νομίζει καλό. Το γράμμα αυτό το αντιγράφουμε αυτολεξεί από το Αρχείο του Σ. Ράπτη κι έχει ως εξής:

Αδελφέ Βάρδα,

Σου στέλνω φωτογραφία νέου εθνομάρτυρος.

Βλέπεις και συ και τα παλληκάρια σου πόσες μαχαιριές έχει εις το κορμί του ο ωραίος και ενθουσιώδης αυτός νέος.

Η φωτογραφία ελήφθη επί τόπου. Ο αγγελιοφόρος θα σας δώσει πληροφορίες του νέου αυτού αποτροπαίου εγκλήματος των δολοφόνων. Λάβετέ τας υπ’ όψιν και ενεργήσετε ό,τι νομίσητε καλόν.

Ασπασμούς και πατρικάς ευχάς εις όλα τα τετιμημένα παλληκάρια σου.

Σας ασπάζομαι ο αδελφός σας.

Ο Βάρδας με τα παλληκάρια του πολέμησε με μανία τους κομιτατζήδες και σκότωσε πολλούς.

Ο Γερμανός Καραβαγγέλης όμως την άλλη χρονιά, το 1906, μόλις έμαθε ότι ο Μήτρο Βλάχο, ο δολοφόνος του Μαλεγκάνου, βρισκόταν στη Λεύκη, ειδοποίησε τον Τούρκο διοικητή να στείλει στρατό για να συλλάβει το Μητροβλάχο, αφού έδωσε για οδηγό κάποιον Χρήστο απ’ το Σιδηροχώρι (ήταν ξάδερφος άλλου δολοφονημένου δασκάλου, του Αθανασίου) και μετά ο διοικητής έστειλε το στρατό του  και κύκλωσε το χωριό Λεύκη και σκότωσε το Μητροβλάχο με τους συντρόφους του.

Ο δολοφόνος πλήρωσε τα εγκλήματά του. Με το φόνο του Μητροβλάχου γλίτωσε ο τόπος.

            (Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Μ. Σιδερίδη «Η Εκκλησία στο Μακεδονικό Αγώνα»)